dag 31 Glimlachen

Mijn blog is nu 31 dagen oud. Het brengt me veel goeds. Ik krijg warme, lieve complimenten, leuke reacties en ik maak kennelijk wat los in mijn lezers. Dank jullie wel!
Het lukt me nog elke dag om een nieuw onderwerp aan te boren. Ik word nog elke dag in mijn omgeving verrast.
Soms is het mogelijk om met een glimlach je dag te veranderen. Probeer maar eens naar een vreemde te glimlachen. Je zult zien dat mensen gaan terug glimlachen.
Vandaag fietste ik uit mijn werk naar huis. Er kwam mij een vrouw tegemoet die daar met haar hond aan het wandelen was. De vrouw liep met een grote glimlach op haar gezicht en ze keek me aan met haar mooie lach. Het is onmogelijk om dan niet terug te glimlachen. Dus prompt zat ik met een grote glimlach op de fiets. Er kwam mij een man voorbij fietsen die vrolijk naar mij terug glimlachte. En ik fietste door met die glimlach....

dag 30 Gered...

In het eerst verlaten nest aan ons terras vond ik een eenzaam meerkoetje. Al piepend zat hij daar zielig alleen. Ik kon hem gewoon oppakken en eigenlijk bleef hij wel rustig in mijn handen zitten. Ik heb nog gewacht en in de omgeving gekeken, Maar vader en moeder meerkoet waren nergens te bekennen.
Ondertussen hadden dochter en zoonlief al een mandje met doeken klaarstaan om dit meerkoetenjong in te leggen om te vervoeren.Vlakbij is een vogelopvang waar dit meerkoetenjong meer dan welkom is.
We hebben hem daar met een goed gevoel afgeleverd. Dit jong gaat het zeker redden.
Enkele uren daarna zag ik vader en moeder meerkoet in de buurt van het nest. Samen met nog 2 jonge meerkoeten. Van de 8 die er waren geboren waren en nu nog 3 over. Eén in de vogelopvang en 2 bij papa en mama meerkoet. Natuurlijk voelde ik me knap lullig. Als ik nog iets langer had gewacht dan was dit jong weer herenigd met zijn ouders....
Maar ach, inmiddels hebben vader en moeder meerkoet helemaal geen jongen meer. Opgegeten door reigers, snoeken of anderen Dit jong groeit in ieder geval op en wordt als hij groot is weer vrijgelaten in zijn oude omgeving.

dag 29 Uitvliegen

De laatste paar dagen is het een grote drukte rondom ons huis. Overal vliegen jonge vogels uit. Ik zie jonge eksters, pimpelmeesjes, koolmeesjes, musjes en zelfs jonge aalscholvers. Ouders vliegen onrustig heen en weer, terwijl de jonge vogels op hun dooie gemak op een hek zitten en verwonderd om zich heen lijken te kijken. Niet bewust van alle gevaren die om de hoek loeren.
Toen de wijk nog heel nieuw was, zag je bijna geen vogels. Het tweede jaar was dat niet veel beter, wel waren er veel muggen en spinnen. Nu zien we minder muggen en spinnen, maar zien we veel vogels. De natuur is het evenwicht aan het herstellen. Het enige wat wij als mensen moeten doen is bomen en struiken planten. De rest gaat vanzelf.
En terwijl de jonge foto's hun omgeving verkennen, blijven de ouders onophoudelijk aanvliegen met allerlei lekkere hapjes (zoals op de foto hierboven)

dag 28 Regen

Eindelijk, regen. Helaas had ik de was nog buiten hangen, maar het maakt niet uit. De natuur snakte naar een flinke bui en bij ons heeft het de hele middag geregend. Alles ziet er weer fris en groen uit, het ruikt lekker en je 'hoort' de plantjes juichen. Het ziet er dan wel somber uit buiten met die grijze luchten, maar binnen zit ik lekker droog. Eindelijk tijd maken om rustig een blad te lezen met een lekkere kop thee.

Gisteren maakte ik me nog zorgen om de zwanen. Op internet las ik dat het broeden bij zwanen 38! dagen duurt. Het klopt dus dat we zo lang moeten wachten. Maar ik ben heel erg blij, want vandaag zat ze weer op haar nest. Beide keren dat ik langs het nest reed zag ik dat ze er nog op zat, ook haar mannetjes was weer in de buurt. Misschien komt het toch nog goed! (overigens toen ze gisteren niet op het nest zat was ze nog wel 'waaks' zoals je kunt zien op de foto)

dag 27 Het raadsel van de zwaan

In  mijn eerste blog artikel schreef ik over de zwaan op haar nest. Sindsdien hou ik de zwanen nauwlettend in de gaten. Als ik met de auto langs rij, rek ik mijn nek uit tot zwanenhals om in het nest te kunnen kijken. Al die weken zat de zwaan trouw op haar nest.
Tot gisteren. Toen ik langs reed dacht ik dat de zwanen waren uitgekomen. Ik zag haar niet op het nest zitten en ik kon ook niet zien of er nog eieren in lagen. Dus hoopte ik dat ze ergens aan het zwemmen was met haar kroost.
Vandaag ben ik uiteraard op onderzoek gegaan. Ik trof één van de zwanen bij het nest aan. In het nest zag ik nog 3 hele eieren liggen. Van één ei lagen alleen nog schaaldelen. De zwaan zwom wat bevreemd rond het nest maar was niet van plan op haar eieren te gaan zitten. De andere zwaan was in geen velden of wegen te zien.
Wat zou er zijn gebeurd? Is één van de zwanen misschien iets overkomen? Zwanen zijn zeer monogaam en blijven levenslang bij elkaar. Aan de andere kant blijft deze zwaan nog wel veel in de buurt van het nest.Toch heb ik niet het idee dat de zwaneneieren nog gaan uitkomen. Ik blijf het volgen.

dag 26 Gezichtsbedrog

Vroeger dacht men dat aan het einde van de horizon de wereld ophield te bestaan. Wat je niet kunt zien, is er ook niet.... Soms zien je ogen iets, wat je hersenen niet kunnen bevatten. Soms is het ook makkelijker om iets niet te zien. Of koppel je iets wat je ziet aan een ervaring die je hebt gehad. En kun je niet met een vrije blik naar het onderwerp kijken.
Op deze foto lijkt het net of de wereld in brand staat, het is een prachtige ondergaande zon die de wolken kleurt..

Ik vond in een oud schriftje een gedichtje wat ik jaren geleden heb geschreven:

liefde is onsterfelijk
de dood is slechts een einder
en een einder is de grens van ons gezichtsveld

 

dag 25 Cirrus of windveren

Cirrus, windveren of vederwolken zijn type wolken die volledig bestaan uit ijskristallen.
Als kind was ik al gefascineerd door wolken. Ik kan me herinneren dat ik vanuit mijn slaapkamer naar de lucht kon kijken. Ik zag een wolk veranderen in een draak of een konijn, ik fantaseerde er vrolijk op los.
Vanmiddag lag ik in mijn hangmat naar de lucht te kijken. Prachtige wolken kwamen voorbij. De lucht leek wel een golvende zee. Ik voelde me even weer dat kleine meisje van vroeger.

Ik ben niet de enige die gefascineerd is door wolken. Vroeger voorspelde men aan de vorm van de wolk het weer. Hieronder een stukje tekst uit Wikipedia:

In cirruswolken is vaak een gekleurde ring rond de zon te zien, een zogenaamde halo, die soms lijkt op een "regenboog". In tegenstelling tot de regenboog ontstaat dit kleurrijke verschijnsel niet door breking en weerkaatsing van het zonlicht in regendruppels maar in ijskristalletjes. Het langzaam verdwijnen van zon of maan of de gekleurde kring is vaak een voorbode van slechter weer, vooral als ze uit het westen komen en snel dichter worden. Eeuwen geleden is dat al verwoord in weerspreuken. Zoals:

• een waterige zon of bleke maan kondigt meestal regen aan
• kruipt de zon in haar nest dan regent 't de volgende dag op zijn best
• kring om de zon waterton.

Die spreuken vertellen meestal de waarheid: in ongeveer 80% van de gevallen regent het binnen 24 uur na het zien van een ring om de zon. In het voorjaar en als de cirrus uit het oosten komt opzetten gaat de regel vaak niet op en wordt het beter weer.

dag 24 Tijd

Wat is de tijd toch een bijzonder begrip. Je kunt geen tijd hebben, tijd over, tijdelijk niet aanwezig zijn.
Als je haast hebt dan duurt de tijd heel erg kort en zit je te wachten dan lijkt de tijd wel vooruit te kruipen.
Je kunt je de geboorte van je kinderen nog heel goed herinneren en voor je het weet rijden ze in je auto weg, waar is de tijd gebleven? Weken lijken sneller te gaan, 24 uur in een dag zijn eigenlijk te kort.
Ik vind het zo leuk dat je het woordje 'tijd' in zoveel verschillende vormen kunt gebruiken.

Ik heb dus gisteren een dag gemist. Gisterenavond plofte ik om kwart over 10 neer op de bank en heb ik er niet meer aan gedacht. Ik kwam dus tijd te kort....
Wat nou weer positief is dat ik nooit op dit stukje was gekomen als ik wèl tijd had gehad. De cirkel is dus weer rond.

dag 23 Storm

Het waait nu al 2 dagen hard. Soms heel erg hard. De hoge bomen verderop in de straat gaan vervaarlijk heen en weer. Jonge plantjes in de tuin raken verwaaid. Bloemen raken vervroegd hun bloemblaadjes kwijt. Ik ben niet zo gek op harde wind. Deuren waaien hard dicht, of nog erger, open. Spullen waaien om.
Ik ben er zelfs een beetje bang van, overgehouden aan een ervaring tijdens het kamperen met een mini tornado.
Hoe kan ik nu positief blijven bij deze harde wind? Iets meer mijn best doen dus.
Deze stormmeeuw lijkt wel gek te zijn op de wind. Hij laat zich lekker dragen op de wind.
Als ik er over nadenk, ja, als je op de fiets eerst wind tegen hebt, geniet je daarna fijn van de wind in je rug waardoor je trappers steeds harder gaan. De wind waait de lucht lekker schoon en de was droogt ook snel. En nadat de wind is gaan liggen, kun je ook zo heerlijk genieten van de stilte....

dag 22 Harmonie

Als je bij dit punt even gaat zitten kom je vanzelf in balans. In harmonie met jezelf. Daar is geen yoga of retraite voor nodig.
Gelukkig heb ik steeds meer momenten waar ik aan terug kan denken als de balans of harmonie even verstoord wordt. Wat zou het mooi zijn als iedereen die harmonie in zichzelf zou vinden en we daardoor allemaal met elkaar in harmonie kunnen leven.
Een utopie, ik weet het. Net als dat je denkt dat als je later kinderen hebt dat het leuk is als ze met zijn tweeën zijn. Dan kunnen ze zo leuk samen spelen en elkaar helpen. Dat pakt vaak heel anders uit.
Ik was ontroerd toen ik zag dat dochterlief en zoonlief elkaar gisteren aan het helpen waren met hun huiswerk. Het geeft me een warm gevoel van binnen.

dag 20 Kletsmeeuwen

Op de overtocht terug naar Harlingen worden we begeleid door verschillende meeuwen. Ze vliegen mee naast de boot in de hoop dat iemand ze een stukje brood toewerpt. Deze meeuwen (officieel de kokmeeuw) noem ik maar de kletsmeeuwen. Gezellig zitten ze naast elkaar bij te kletsen.
We gaan vandaag terug naar huis. Dus afscheid nemen van onze groep. Ik kijk terug op een leuke week. Soms zwaar, maar door de steun uit de groep hebben we het allemaal gered. Het lijkt of we elkaar al heel lang kennen. Elkaar op de meest kwetsbare momenten zien schept een band.
Ik denk terug aan het moment dat ik me echt niet goed voelde. Ik was alleen op mijn kamer en moest mijn uiterste best doen om niet flauw te vallen. Ik wilde iemand bellen, maar wie? Ik vertel dat later tijdens ons 'sapdiner'. Pearl geeft mij onmiddellijk haar telefoonnummer en zegt dat ik haar altijd kan bellen. Hoe komt ze dan binnen als de deur dicht is? Geen probleem, als ik haar bel, dan komt zij naar binnen, daar kan ik op vertrouwen. Haar stellige houding gaf mij dat vertrouwen, maar ook een heel warm gevoel.
Er voor elkaar zijn op momenten dat het nodig was, dat heb ik vaker gezien deze week. Even een arm om iemand heen slaan, een knuffel, of gewoon een kopje thee inschenken. Dat maakte onze groep speciaal.

dag 19 Kievit

Het is vandaag de vierde dag, het gaat goed! Sauna, massages, wandelen, fietsen en de frisse buitenlucht helpen me er door heen. Zonder moeite fietsen we naar Midsland en weer terug, toch bijna 11 kilometer!
Onderweg in een weiland zien we heel veel kieviten, ze zijn helemaal niet bang en blijven gewoon lekker zitten als we langsfietsen. Vorige week heb ik nog een hele tijd in een weiland vlakbij huis gezeten om een kievit te fotograferen. En nu lijkt het alsof ze gewoon poseren voor me. Geweldig.

dag 18 Witjas? Bontjas?

Het is vandaag de derde sapvastendag. Het valt vandaag niet mee. Ik sta op en voel me beroerd, misselijk, draaierig en moet mijn best doen om niet flauw te vallen. Ik ben hier gelukkig niet alleen.
We zijn hier met 8 fantastische vrouwen elk met het doel voor ogen om deze week vol te houden. Ook door de begeleiding worden we goed ondersteund. Mijn bloeddruk blijkt te laag, dus krijg ik een lepeltje honing en een glaasje bouillon extra, binnen een uur voel ik me beter.
Daar ben ik erg blij om want vandaag gaan we met een boot het wad op, naar de zeehonden. Al snel zien we de eerste koppies boven water verschijnen. Ze zijn erg nieuwsgierig en komen naar de boot toezwemmen.
Op een zandplaat liggen een heleboel zeehonden lekker uit te rusten. Een paar jonge zeehondjes liggen zo lief, met hun buikjes omhoog. Daar wil je toch geen jas van dragen...

dag 17 Vreemde vogels

Ik word 's ochtends wakker in een vreemde omgeving. Het is ontzettend stil, je hoort alleen het gekwetter van allerlei verschillende vogels. Ik kijk vanuit mijn appartement uit op een bos. Ik hoor de vogels wel, maar ik zie ze niet.
Het is vandaag de tweede dag op Terschelling, de tweede sapvastendag. Het gaat tot nu toe goed. Ik moest me goed voorbereiden en ben vorige week al begonnen met afbouwen. Dat werpt zijn vruchten af.
Ik zit nog in de 'haast modus' dat moet er deze week toch ècht uit. Tenslotte kom ik hier ook om te ontspannen.
Tijdens de groepswandeling zie ik eindelijk de vogels die ik aldoor hoor. Je ziet rondom het hotel vooral veel kwikstaarten en vinken.
Maar deze bijzondere kwikstaart had ik niet eerder gezien... Als je goed kijkt zie je dat hij maar één poot heeft. Hij hupt daarmee vrolijk door het leven en bleef aldoor bij ons in de buurt. Net alsof hij wilde zeggen, ik red het met één poot, jullie redden het wel met sappen!

dag 21 Thuis

Na 5 dagen ben ik weer thuis. Eerst knuffelen en rustig zitten en verhalen aanhoren. En natuurlijk pas aanschafte kano bekijken.
Na een half uur ga ik weer lopen draven en rennen. Ondanks alle ontspanning val ik al snel weer terug in oude patronen. Als ik er over nadenk lijk ik net een meerkoet, haar nest is nooit af. En als ze een tijdje van haar nest is geweest is ze eerst een tijd bezig om alle grassprietjes, stokjes en andere bouwmaterialen goed te leggen voor ze tot rust kan komen.
Het ontroert me dat zoonlief en dochterlief hun best doen om me zo min mogelijk in de weg te lopen. Ze kennen me en het gaat wel weer over.
Ik ga maar even naar buiten om te ´aarden´, de tuin ligt er prachtig bij alles is groen en fris. Natuurlijk gaat alles gewoon door als ik er even niet ben.....
En dan zie ik dat de papaver is uitgekomen, wat ben ik blij! Ik had namelijk 2 jaar terug zaden van verschillende knoppen door elkaar gemengd. Ik wist niet meer of ik deze mooie kleur ook had geplant.
Fijn om weer thuis te zijn.

dag 11 blikvanger

Vanaf de weg wordt mijn blik al een paar dagen getrokken naar deze trotse bloem aan de slootkant. Verderop is nog een groepje van 5 van deze bloemen te zien. De bloem heeft prachtige lila sterretjes met een groen hart en de stampers die als een soort krans om de bloem stralen.

In de onlangs aangeschafte waaier van wilde bloemen, komt deze bloem niet voor. Ik dacht eerst dat het de grote kaardenbol was, maar die heeft een soort van stekels aan de stengel en is meer ei vormig.

Ik ben benieuwd of iemand van mijn volgers de bloem van naam kent, laat het me weten!


Zoals ik al eerder aangaf probeer ik positief in het leven te staan, uit elk moment een positieve herinnering te halen. Dat valt soms niet mee:

Ik fiets naar mijn werk, ik fiets altijd vrij snel en maak er een sport van om mensen voor me in te halen èn de hele route niet af te hoeven stappen. Ik geef wel altijd richting aan, ik vind dat zelf ook prettig als andere fietsers dat doen. Regelmatig kom ik een ligfietser tegen, vaak luid toeterend opdat anderen aan de kant gaan. Ik zag deze ligfietser al in de verte aankomen. Omdat hij van rechts kwam en ik hem de ruimte wilde geven, stopte ik (en moest dus afstappen). Op de kruising ging de man echter niet rechtdoor, maar sloeg hij rechtsaf, zonder dat hij richting aan had gegeven. Ik was best geïrriteerd en wilde dat graag aan deze man duidelijk maken. Ik ging sneller fietsen met de bedoeling om hem in te halen. Ik zag de man elke keer een straatlengte voor me, maar inhalen lukte niet. Ik moest er even over nadenken welke positieve gedachte ik hieruit kon opmaken. Ik was te laat van huis weggegaan, maar doordat ik nu zo hard had gefietst was ik toch nog ruim op tijd op mijn werk. Dankzij de ligfietser!

dag 12 afscheid en weerzien

Gisteren hebben we afscheid genomen van Rakker, de teckel van opa. Als zijn baasje op vakantie is, viert Rakker vakantie bij ons, deze keer 6 weken. We hebben het weer erg gezellig met hem gehad, het is een kleine dappere hond die zelfs voor de zwanen niet opzij gaat. 's Nachts in het donker vindt hij minder leuk, hij blijft dan dicht bij je, elk geluidje vindt hij spannend.

Het was prachtig om te zien hoe hij kronkelde van plezier toen opa hem kwam ophalen. Zijn kleine staartje draaide er zowat vanaf. Ik weet niet wie blijer was, opa of Rakker. Natuurlijk was ik ook blij dat mijn vader weer veilig terug was van zijn reis en heb ik hem ook even lekker geknuffeld.



Vanmiddag zag ik mijn kleine buurmeisje van 2,5 aan komen rennen. Haar vader kwam thuis uit zijn werk en ze sprong in zijn armen en knuffelde hem alsof ze elkaar weken niet hadden gezien. Zo lief!

dag 16 Retraite

Vandaag ga ik in retraite, wat een mooi woord is dat! Ik heb eergisteren voor de tweede keer Eat Pray and Love gezien en de hoofdrolspeelster gaat o.a. in Rome de Italiaanse woorden 'proeven'. Het woord retraite is ook zo'n woord dat mij doet denken aan ratatouille of een andere heerlijk groenten gerecht met aubergines en kaas....
Voor mij niet deze week, ik ga op Terschelling sapvasten. Elke dag 5 sapjes die met liefde worden bereid door de eigenaresse van mijn verblijf. Daarnaast zijn er sauna, massages, meditatie, yoga, wandelen, zwemmen en rusten. Heerlijk! Ik ga met me, myself and I. (komt dat niet uit een film?) Daar heb ik bewust voor gekozen, dan ga ik me niet aanpassen en alleen maar met mezelf bezig zijn. (natuurlijk heb ik veel boeken en mijn fototoestel mee!)
In deze week ben je wel met een groep, je 'eet' gezamelijk, maar verder kun je je eigen gang gaan.
Ik hoop vol energie en met een schoon lijf weer terug te komen.

Het kan zijn dat ik geen internet heb om mijn berichten te plaatsen. Dan ga ik ze gewoon schrijven en plaats ik ze vrijdag als ik weer terug ben. Ik hoop veel mooie stiltemomenten te vinden op Terschelling, maar dat gaat zeker lukken.

dag 15 doorkijkje

Vanmorgen was ik al vroeg op pad. Een beter moment voor stilte kun je niet kiezen: op zondagochtend om kwart over 8 gaan wandelen. Je hoort alleen de vogels, zelfs in de verte rijdt nog geen auto. Heerlijk.
Sinds ik dit blog schrijf en foto's maak kijk ik anders naar mijn omgeving. Door met een andere, nieuwsgierige, blik naar mijn vertrouwde omgeving te kijken zie ik steeds weer mooie nieuwe dingen. Bloemen, andere vogels, zoals de kievit in het weiland.
Zo ook dit doorkijkje. Ik zat op mijn hurken te wachten tot de kievit dichterbij kwam (wat hij niet deed helaas). Ik keek opzij en zag hoe mooi dit stukje natuur is. De wolken worden weerspiegeld in het water, net als het riet en de andere waterplanten. Om stil van te worden.

dag 14 Paren

Paren, wat is dat een raar woord. Je hebt een paar schoenen, je zegt tegen de groenteboer "doe maar een paar meer..." en je hebt paren... Ik kan me voorstellen dat Nederlands leren voor een buitenlander niet meevalt!
Vanmorgen vroeg zag ik dus deze ganzen. Of eigenlijk is het het geen gans, maar een 'naaste verwant' van de grote bergeend. En wordt de nijlgans genoemd. Vroeger kwamen ze veel minder voor in Europa maar hun populatie stijgt sterk en dat begrijpen jullie als je naar de foto kijkt.
Ik heb ze even geobserveerd. Eerst waren ze zich uitgebreid aan het poetsen en daarbij strekte één van de ganzen zich prachtig uit. Daar wilde ik een foto van maken, dus heb ik gewacht tot ze dat nog een keer deed. Maar er werd wel nog meer gepoetst, toen wat geknuffeld en opeens stapte de mannetjes gans met zijn grote flap-poten op de rug van het vrouwtje. Na twee tellen heen en weer schuifelen stapte hij er weer vanaf, mevrouw schudde nog wat, er werd nog even geknuffeld en daarna stapten ze weer verder rond in het weiland. Dus misschien binnenkort beschuit met muisjes bij de nijlganzen?

dag 13 beschuit met muisjes

Voor mijn gevoel zat deze meerkoet al weken op haar nest. Ik weet niet hoe lang het duurt dat de eieren van een meerkoet zijn uitgebroed, maar ik had de hoop al opgegeven. Vanmiddag zag ik vanuit mijn slaapkamerraam een piepklein meerkoetje in de sloot zwemmen. Natuurlijk heb ik snel mijn fototoestel gepakt en een aantal foto's gemaakt. Eerst zwommen er slechts twee in de sloot en was papa meerkoet druk bezig zijn jongen te voeren. Mama meerkoet zat breed op het nest, dus ik had het vermoeden dat er nog meer jongen waren.
Na een tijdje ging zij ook het water in en zag ik nog vier kleine rode koppies zitten. Er liggen nog twee eieren in het nest, dus wie weet komen er nog meer uit. Ik hoop dat papa en mama meerkoet ze goed kunnen beschermen tegen de reigers, de snoeken en de kraaien. Want die vinden piepkleine meerkoetjes meer dan lekker!

dag 10 Spanning

Spanning, voor een examen, een presentatie, het weerzien met geliefden, wie kent het niet. Wat een opluchting als je dan het examenlokaal verlaat, de presentatie geslaagd is of je geliefden weer veilig zijn aangekomen...
Belangrijk is dat je daarnaast de tijd neemt om te ontspannen, soms is dat moeilijk, soms is het ook fijn om de spanning nog even vol te houden om daarna te genieten van de ontspanning. Dat moment is voor iedereen anders.
Ik vind mijn ontspanning veel in de natuur, even 'aarden' met mijn handen in de aarde, water geven of takken opbinden die te zwaar worden van de knoppen die zij moeten dragen.
In deze foto zie ik de spanning in de knop die op uitbarsten staat. Mijn spanning omdat ik weet hoe prachtig de bloem is die hierachter verscholen ligt. Je zou het niet verwachten als je naar de plant nu kijkt. Maar niets is wat het lijkt, toch?

Dag 9 Genieten

Gisteren kreeg ik een boekje cadeau over vogels, prompt kreeg ik een Putter echtpaar op bezoek! Helaas waren de vogels alweer snel gevlogen, maar even later zaten ze in de wilg aan de waterkant en kon ik deze foto maken. Ik hoop dat ze nog vaak op bezoek komen.
Vanavond ben ik er even rustig voor gaan zitten, want ik hoor ze wel aldoor kwetteren. Ze lieten zich helaas niet zien.
Terwijl ik lekker voor het huis zat, in de avondzon, met op de achtergrond alleen het geluid van vogeltjes, kon ik me op dat moment geen groter geluk voorstellen. Genieten met een grote G.
Meteen dacht ik aan onze vroegere buurvrouw Joke. Vandaag las ik in de krant dat ze is overleden. Enkele jaren geleden kreeg ze de ziekte Alzheimer. De ziekte was nog in een beginfase en Hans en Joke besloten ook te verhuizen naar de Twuyverhoek. Helaas heeft Joke er maar kort van mogen genieten.

Genieten konden Hans en Joke goed samen. Mooie ritten maken op de motor, of zelfs op vakantie met de motor. Fietstochten maken of samen naar het Oerolfestival. Het was voor ons een bevestiging. Geniet nu van de mooie momenten.

Dag 8 Moederliefde

Moederliefde is zo'n puur oergevoel, daar kan niets tegenop....  Als ik denk aan Jules met haar veulen, moedereend met haar kuikens, de fuut die haar kuikens op haar rug meedraagt om ze te beschermen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Maar ook als ik moeders zie die hun kinderen met de fiets naar school brengen. Eén kind achterop, één naast de fiets, beschermend met een hand in de rug van mama.
Het blijft me ontroeren.
Kijk ik naar mezelf dan ben ik die tijger, die tot het laatst zal vechten om haar kinderen te beschermen, maar ook die kloek, die blij is als haar 'kuikens' weer veilig thuis op de bank zitten.

Het is vandaag moederdag. Ik heb ook wel eens gedacht, moederdag, dat is een commercieel iets, daar wordt alleen maar veel geld aan verdiend. Maar van de week vraagt zoonlief of ik al zenuwachtig ben voor moederdag. Dochterlief maakt zich zorgen of ik het cadeautje dat ze heeft gekocht wel leuk vindt.  Het geeft mij een fijn gevoel dat ze er aan denken, dat ze hun best doen om er een speciale dag van te maken. Het gaat niet om de cadeautjes.

Ik denk aan de kinderen die (net als ik) geen moeder meer hebben. Zij (wij) missen soms die in hand in de rug en op zo'n dag als vandaag staan we daar ook even bij stil.

Dag 7 Veulen enkele uren oud

Net enkele uren oud staat deze kleine hengst al op zijn eigen benen. Vanmorgen vroeg is hij in het weiland geboren. Knap gedaan door deze merrie (Jules genaamd), zonder hulp heeft ze haar veulen op de wereld gezet. Ik kon gewoon niet stoppen met fotograferen. Eerst lag de kleine uit te puffen in het weiland maar opgewarmd door de zon stond hij toch op. Om vervolgens wankelend vlakbij zijn moeder te blijven en daarna gulzig bij haar te drinken.
Gelukkig heb ik (nu al) trouwe volgers die ook nog zo attent zijn om mij te tippen als ze iets moois zien. Bedankt Monique, ik had dit voor geen goud willen missen. Gelukkig staat dit veulen vlakbij dus kunnen we hem zien opgroeien.

Dag 6 Dicentra, of vrouwentranen....

Misschien kennen jullie dit plantje: het 'gebroken hartje' of dicentra. Ook in de volksmond bekend als vrouwentranen. De dicentra met witte bloemen ziet er zeer breekbaar en onschuldig uit. Maar toont ook kracht met de sterke groene stengels die trots vol hangen met trossen bloemen.
Net zoals ik me nu voel, ontroerd, bezorgd, trots. Dochterlief mag alleen met de auto op weg.
Van de week sprak ik een collega (man) hij herkende mijn zorg, maar ook mijn ontroering en verwondering die je hebt met opgroeiende kinderen. Het is net als toen ze de eerste keer met de driewieler buiten gaan spelen, loslaten dus....

Dag 5 Eksterliefde

Weken geleden zag ik een groot nest bovenin de boom zitten. Sinds vorige week zie ik regelmatig een ekster (of meerdere eksters) rondom het nest. Elke dag weer speur ik met mijn fotocamera naar het nest of ik iets zie bewegen. Nu de boom meer blad krijgt wordt het steeds moeilijker om het nest te zien.
Vandaag lekker vrij, was ik eind van de middag even lui in de hangmat gaan liggen. Uiteraard met mijn fototoestel in de buurt. Helaas geen enkele beweging in het nest.
Opeens zag ik twee eksters aan komen vliegen. Ze gingen elk op een tak van een andere boom zitten. Daar zaten ze zich uitgebreid 'op te poetsen'. In de hoop dat er wat ging gebeuren had ik mijn toestel startklaar.
En ik had geluk, nadat ze eerst voorzichtig wat toenadering hadden gezocht kon het paren beginnen. Je moet goed kijken, maar het zijn ècht twee eksters.
Dus misschien binnenkort kleine ekstertjes.... lief hè

Dag 4 stilte....

4 mei, natuurlijk sta ik vandaag hierbij stil. Dus mijn stiltemoment wordt een nationaal stiltemoment. Het valt me op dat het weer elk jaar op 4 mei bijzonder is. Alsof het wil zeggen: let op het is vandaag een bijzondere dag!
Zo ook vandaag, prachtige donkere wolken steken af tegen een blauwe lucht, afgewisseld met wollige witte wolken en tussendoor schijnt de zon. Het lijkt ook stiller op straat, ik zie minder auto's, hoor minder geluiden. Zelfs de vogels lijken stiller te zijn.
Overal zie ik de vlag halfstok hangen, mensen staan stil bij deze dag en nemen de moeite om de vlag op te hangen. En straks om 8 uur zijn we ècht even stil.

Dag 3 Wilde bloemen

Sinds ik dit blog schrijf heb ik elke dag mijn foto toestel bij me. 's Ochtends vroeg als ik de honden uitlaat, maar ook op de fiets onderweg naar mijn werk. Het is nog even wennen, dus laat ik prompt vandaag mijn fototoestel op het werk liggen. Geen punt, maar daar staat wel mijn foto voor vandaag op. Dus op zoek naar een nieuw onderwerp/nieuwe foto. Gelukkig heb ik nog genoeg ideeën. Dus met de telefoon van dochterlief een mooie foto gemaakt. (en die heeft ze ook even op de computer geplaatst voor me, thanxx!)

Vandaag vond ik deze 'wilde' bloemenwaaier. Wat een geweldige uitvinding. En wat een toeval dat ik vanmiddag per ongeluk een verkeerde afslag nam waardoor ik op deze locatie uitkwam en deze waaier kocht. Want als ik buiten wandel kom ik allemaal leuke bloemetjes tegen waarvan ik de naam niet ken.  Thuisgekomen kruip ik meteen achter de computer om de naam van de bloem op te zoeken. Maar dan ga ik twijfelen, ze lijken soms zo op elkaar. Nu kan ik met de waaier op zak buiten de bloemetjes herkennen.
Dat doet me denken aan mijn oma, zij zag ook altijd alle bloemetjes en kende er veel bij naam. Mijn oma zag zelfs de madeliefjes die tussen het asfalt omhoog kwamen en daar kon ze zo blij mee zijn.
Ik kijk goed om me heen en hoop binnenkort ook een madeliefje tussen het asfalt te zien.  Ik heb er vertrouwen in dat het me gaat lukken (misschien met een beetje hulp van oma?) Ik zal de foto op mijn blog zetten.

Dag 2 Een(d) met de natuur

Het waait nog steeds hard buiten. Op straat liggen afgewaaide takken met verse jonge blaadjes. Vogels lijken geen last te hebben van de wind. Die laten zich met hun vleugels meevoeren op de wind. Sommige vogels hebben het zich helemaal gemakkelijk gemaakt. Hoezo past de natuur zich snel aan? Deze eend neemt gewoon de boot...

Dag 1 De Zwaan

Grenzend aan de woonwijk zit een zwaan te broeden. Een prachtig groot nest. Wat je op de foto niet kunt zien is dat de Gemeente of het Waterschap de beschoeiing aan het vervangen/repareren is. In de sloot ligt de ponton al enkele weken werkeloos. Zou het nu zo zijn dat ze het werk hebben stilgelegd omdat de zwaan daar zit te broeden? Ik weet het niet. Maar feit is dat het werk niet verder gaat en dat de zwanen rustig en statig vanuit hun nest naar de mensen om zich heen kijken. Ik vind het een mooie gedachte, ik wil het graag geloven en ik word er blij van.