Ik fiets elke dag naar mijn werk. Dus het regenpak opgezocht (ik heb al weken niet in de regen gefietst) en dapper op de fiets gestapt. Het is ruim 6 kilometer fietsen naar mijn werk.
De eerste 4 kilometer dacht ik steeds, het valt best mee, dit is goed voor de natuur, die heeft nog lang niet genoeg water gehad. Toen voelde ik een druppel water langs mijn hals mijn shirt binnenlopen. Het regenpak begon door te lekken....
Ik was al over de helft dus ik deed mijn uiterste best positief te blijven denken. Ik fietste net door een park en ik dacht aan de bomen en struiken in dat park die blij waren met al dat water.
Nog iets verder voelde ik ook een straaltje water mijn schoen binnenlopen. De positiviteit spoelde met het regenwater steeds verder weg.
In de verte voor mij fietste een andere dappere fietser. Dichterbij gekomen zag ik dat het een moeder was met een kindje voorop. Ik zag haar niet alleen, ik hoorde haar ook hardop zingen. Ik haalde haar in en ik moest lachen om haar gezang. Zij vertelde dat haar kindje graag in de regen zong, vandaar.
Natuurlijk moet je blijven zingen in de regen. Heerlijk zo'n positief mens 's ochtends vroeg in de regen. Mijn dag was weer goed. Dank je wel dappere moeder met kindje in de regen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten