Ik ben altijd al een lichte slaper geweest. Zeker nu het 's ochtends vroeg licht is en 's avonds laat donker wordt, zijn de nachten korter. Met andere woorden, 's avonds ben ik mn bed niet in te krijgen en 's ochtends ben ik de eerste die opstaat. En dat breekt dan toch op een gegeven moment op.
Van meditatie moet je energie krijgen, ik moet dus nog even dooroefenen. Wat dat betreft moet ik op mezelf passen en niet door blijven gaan als mijn lijf aangeeft dat het rust nodig heeft.
Maar ja wie herkent dit niet? Er moet nog even dit of dat en net als je gaat zitten komt er wel weer iets op je pad dat aandacht nodig heeft. Wat dat betreft brengt het schrijven van mijn blog ook rust. Ik zal toch even 'moeten' gaan zitten om een stukje te schrijven.
Dan ga ik nu nog 'even' mediteren, oefening baart kunst zeggen ze toch? Nee ik heb geen foto van mezelf in lotushouding, ik vond dit plaatje een mooie vervanging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten