dag 57 Blogger stilte

Het is al enkele dagen stil op mijn blog.  Veel stiltemomenten?
Ja, ik heb nog steeds stiltemomenten. Ik geniet van de natuur, van mijn omgeving en het lukt me nog steeds om positief in het leven te staan.
Wat ik moeilijk vind is om dit iedere keer weer op te schrijven. Ik blijf genieten van het eksterjong dat tegen haar moeder zit te schreeuwen. Van de aalscholvers die 'in formatie' de sloot leeg eten. De puttertjes die nog steeds op bezoek komen. Mijn buurtkindertjes die vrolijk met elkaar babbelen, fietsen en skelteren. De kleuren van de lucht vlak voor het onweer.
Ik ben het blog begonnen om stil te staan bij deze momenten en te delen via dit blog. De laatste tijd merkte ik dat ik het schrijven van het blog ga zien als 'moeten'. Omdat ik heb gezegd dat ik elke dag een stuk ga schrijven, moet ik dat ook doen. Ik ben daar over na gaan denken.

Voor wie schrijf ik dit blog?
Natuurlijk ben ik reuze blij met mijn volgers, de reacties op mijn stukjes en foto's. Maar uiteindelijk schrijf ik om mezelf scherp te houden. Stil te staan bij mijn omgeving en daar positiviteit uit te halen. Dus mag ik nu van mezelf stil staan bij momenten, maar dat hoeft niet elke dag aan het blog toevertrouwd te worden. Het voelt goed nu ik dit besluit neem.

Trouwe volgers ik ben er dus nog, er zullen nog vele stiltemomenten volgen. Worden het er 365, of meer of minder? Jullie gaan het meemaken.

dag 56 Kikkers

Wat me tot nu toe niet is gelukt heeft manlief wel voor elkaar gekregen. De 'brul' kikker  zat aan de overkant van de sloot uit te rusten. Het moment om hem/haar op de foto te zetten.
Elke avond en nacht horen we diverse kikkers naar elkaar brullen. Aan de ene kant van de sloot begint er één en dan hoor je aan de andere kant van sloot een antwoord. Allebei hebben we minuten lang bij de slootkant gestaan, maar geen kikker kunnen vinden.
Ook mijn meest trouwe fans hebben diverse pogingen gedaan om de kikker te vinden. Dus speciaal voor hen deze foto!

dag 55 Ganzen

De laatste tijd zijn de ganzen veel in het nieuws. Veel mensen hebben last van de ganzen. De boeren hebben last van ze omdat ze hun gras opeten.  In woonwijken klagen mensen vaak over de geluidsoverlast omdat ze zo'n lawaai maken. 

Ik kan zelf wel genieten van de ganzen. Ik vind dat ze een 'koddige' uitstraling hebben. Ze waggelen zo leuk. Ze leven in een groep. Als er één gans wegvliegt, vliegen ze allemaal weg.

's Ochtends hoor ik ze vaak al, dan lopen ze enorm te schreeuwen naar elkaar. Als er gevaar dreigt in hun omgeving dan reageren ze al. Bij sommige bedrijven gebruiken ze ganzen als bewaking, goedkoper en makkelijker dan honden.

Doordat de gans weinig natuurlijke vijanden heeft komen ze steeds meer voor. Er zijn natuurlijke middelen om er voor te zorgen dat ze zich minder voortplanten, maar die zijn arbeidsintensief. Er worden nu weer vergunningen afgegeven om ganzen te mogen afschieten. Onbegrijpelijk, eerst komt het door de mensen dat er te veel ganzen zijn. Als we daar dan weer last van krijgen, gaan we op een wrede manier ze verminderen....

dag 54 Vlinder

Iemand vroeg mij waar ik de inspiratie vandaan haal om elke dag ergens over te schrijven. Soms valt dat ook niet mee. Meestal probeer ik er niet al te veel mee bezig te zijn en komt er vanzelf wel iets op mijn pad. Andere keren doe ik er iets meer mijn best voor.
Gelukkig vind ik veel onderwerpen leuk, als ik er over nadenk vind ik alles wat er om me heen gebeurd wel leuk.
Ik hou erg van de natuur, maar ik kan ook enorm genieten van het kijken naar mensen. De meeste mensen zien niet hoeveel wij op de dieren die in de natuur leven lijken.
Ik voel me vaak een vlinder. Ik warm me graag in de zon, ik vladder van de ene leuke bloem naar de andere. Ik hou van kleuren, die maken het leven nèt even leuker.

De vlinder heeft voor veel volken ook een symbolische soms religieuze betekenis. Bijvoorbeeld bij de Indianen in Noord Amerika zie je de vlinder terug in de totempaal. Voor hen is de vlinder het symbool van verandering, vreugde en kleur. Anderen zien de vlinder als de transformatie naar een nieuwe periode. Er is geen ander dier dat zich op deze manier ontwikkeld. Van rups, tot pop en het achterlaten van haar omhulsel, tot het wegfladderen als vlinder.Als ik deze betekenissen lees over de vlinder dan herken ik daar veel in van mezelf. Bijzonder.

Vind je het leuk om vlinders van dichtbij te zien, ik kan je aanraden om eens langs te gaan bij Dekker Anthuriums kwekerij in Waarland. In deze kwekerij hebben ze een vlindertuin aangelegd met fantastische gekleurde vlinders. Zie ook  www.vlindorado.nl

dag 55 Rust

Ik ben altijd al een lichte slaper geweest. Zeker nu het 's ochtends vroeg licht is en 's avonds laat donker wordt, zijn de nachten korter. Met andere woorden, 's avonds ben ik mn bed niet in te krijgen en 's ochtends ben ik de eerste die opstaat. En dat breekt dan toch op een gegeven moment op.
Van meditatie moet je energie krijgen, ik moet dus nog even dooroefenen. Wat dat betreft moet ik op mezelf passen en niet door blijven gaan als mijn lijf aangeeft dat het rust nodig heeft.
Maar ja wie herkent dit niet? Er moet nog even dit of dat en net als je gaat zitten komt er wel weer iets op je pad dat aandacht nodig heeft. Wat dat betreft brengt het schrijven van mijn blog ook rust. Ik zal toch even 'moeten' gaan zitten om een stukje te schrijven.
Dan ga ik nu nog 'even' mediteren, oefening baart kunst zeggen ze toch? Nee ik heb geen foto van mezelf in lotushouding, ik vond dit plaatje een mooie vervanging.

dag 53 Vogelopvang

Een tijdje geleden schreef ik over het nest op de afvoerpijp op het dak bij de buurman. De meeuw zat nog steeds op haar nest en dat was soms duidelijk te horen. Zo duidelijk dat hun zoontje er 's nachts niet van kon slapen. (en als gevolg daarvan de buurman waarschijnlijk ook niet).
Vandaag ging buurman het probleem oplossen. Het was zijn bedoeling om het nest van de pijp af te tillen en ergens anders neer te leggen. Helaas ging dit verkeerd, het nest viel uit elkaar en de twee jonge meeuwenkuikens gleden via de dakgoot op het dak van hun slaapkamer.
Vader en moeder meeuw maakten zich grote zorgen en bleven schreeuwend om het dakje heen vliegen. Er kwam versterking en vervolgens waren ze met zes meeuwen om het dak aan het vliegen en krijsen. Het probleem was nu nog groter geworden....
Ik kon het niet langer aanzien en ben samen met zoonlief gaan helpen. Met onze ladder kon buurman bij het dak komen en heeft hij de kuikens in een emmer mee naar beneden genomen. Daarna hebben wij de kuikens naar de vogelopvang gebracht, waar ze verder kunnen opgroeien.
Ik denk dat buurman nu wel een rooster op zijn afvoerpijp gaat plaatsen.

dag 52 Zon?

De laatste dagen zien we de zon te weinig. Als de zon dan schijnt, zorg ik dat ik snel naar buiten kan om me weer op te laden. Als de zon schijnt ziet alles er vrolijker uit. Je merkt ook dat mensen anders reageren als de zon schijnt. Ze kunnen meer van elkaar verdragen en nemen hun problemen minder serieus.
Als de zon niet schijnt, is het de kunst om op een andere manier dat fijne gevoel van de zon op je huid  vast te houden. Sommigen hebben de zon in hun naam ;-) anderen hangen foto's van de zon in hun werkkamer of zetten de huiskamer vol zonnebloemen....
Wat ook kan helpen is het gevoel op te roepen dat je ervaart als je de zon op je huid voelt.
Trek je even terug en ga ergens rustig zitten. Sluit je ogen en denk terug aan dat moment van de zon op je huid. Neem daar even de tijd voor. Visualiseer de zon. Voel de warmte. Glimlach.
Je zult merken dat je je weer beter voelt. En wie weet, schijnt morgen weer de zon...

dag 51 Snel

Als je een leuk moment wilt vastleggen moet je snel zijn. Ik zag deze grote zwarte Fries (paard) in de wei op zijn rug liggen. Kennelijk had hij jeuk op zijn rug, want hij lag lekker te schurken. Een heel grappig gezicht met alle 4 die grote benen de lucht in. Gelukkig had ik mijn camera bij me. Maar voordat ik de lensdop had verwijderd, had ingezoomd en scherp gesteld.... was het moment voorbij.
Hij bleef nog even zitten, voordat hij zijn grote lijf weer omhoog duwde. Ook een grappig gezicht zo'n zittend paard in de wei. Net alsof ik hem zo heb afgericht en ZIT riep.

Wel een goed idee om weer met mijn camera op stap te gaan, want de moment liggen (of zitten) voor het oprapen....

dag 50 Twee werelden

Nog steeds onder de indruk van de lezing van vrijdagavond, stond ik zaterdag weer snel met mijn beide benen op de grond. Ik ben druk bezig mijn fiets te verkopen. Aangezien ik al weet wat voor fiets ik wil hebben gaat het er nu om hoeveel ik terug krijg voor mijn huidige fiets. Dus van het spirituele vlak ben ik terug in de materiële wereld.
Tijdens de lezing vertelde Tijn Touber daar al over. Het is niet moeilijk om in een klooster mee te gaan in de wereld van meditatie en alle rituelen die daarbij horen. Het is lastiger om dat vast te houden als je terug bent in de 'gewone' wereld. De kunst is om je spirituele kant te behouden en die te verweven in je gewone leven. Dat is hem aardig gelukt, dus het moet mogelijk zijn ;-)
Ik merk dat het gewoon veel oefenen is. Met mijn stiltemomenten stap ik al even terug uit de gewone wereld, dat is een eerste stap. En zoals met alles is dit ook een weg die je rustig moet bewandelen.
Ik geniet nog steeds met volle teugen van de natuur en nog meer op een dag als vandaag als de zon zo heerlijk gaat schijnen. Insecten zoemen af en aan, net als dit bezige bijtje op de margriet.
(o ja en mijn fiets is verkocht, nieuwe fiets aangekocht, binnenkort fiets ik nog lichter over de weg)

dag 49 Stadsverlichting

Stadsverlichting...... Dit gaat niet over de bekende lantaarnpaal.
Ik was uitgenodigd om te gaan luisteren naar een lezing van Tijn Touber. Ik ben daar blanco naar toe gegaan. Normaal gesproken bereid ik me overal goed op voor. Nu liet ik me leiden naar de locatie. Ik wist niet wie Tijn Touber was en waar hij over zou gaan spreken.
Het is een knappe man met een warme stem. Een man met een missie die jaren als yogi heeft geleefd. De kern van zijn lezing gaat over meditatie. We kunnen met zijn allen de wereld veranderen, de wereld beter maken door te gaan mediteren.
Mensen die mediteren hebben niet alleen een positief effect op zichzelf maar ook op de omgeving om zich heen. Er ontstaat een coherent veld om de mens heen. Dit veld zorgt voor harmonie, afstemming en flow. Door samen te stil te zijn (te mediteren) ontstaat een nog groter veld dat invloed uitoefent op de omgeving. Dit noemen ze transcendente meditatie.
Tijn heeft er samen met zijn partner Kris een mooi boek over geschreven dat Stadsverlichting heet. Lees het boek en je bent om. 
We kunnen als mens ècht de wereld een stuk beter maken. En dat kost...... helemaal niets!

dag 48 Breuk

Breuk is weer zo'n raar woord. We hebben de laatste dagen wolkbreuken gehad. Je kunt je been breken en dat noemen we dan ook een breuk. En je kunt een breuk hebben in een vriendschap of relatie.
Ik heb de laatste dagen een breukje gehad met mijn blog. Drukbezet, een vol hoofd en een volle agenda. Maar net als op deze foto is er altijd een lichtpunt (lichthoek in dit geval) en pak ik de draad weer op.

dag 47 Zingen in de regen

Vanmorgen hoorde ik de regen op de ramen kletteren. Ik keek de avond daarvoor nog op de buienradar en die gaf aan dat er in mijn omgeving slechts 0,1 mm regen zou vallen. Zo klonk het niet vanmorgen vroeg.
Ik fiets elke dag naar mijn werk. Dus het regenpak opgezocht (ik heb al weken niet in de regen gefietst) en dapper op de fiets gestapt. Het is ruim 6 kilometer fietsen naar mijn werk.
De eerste 4 kilometer dacht ik steeds, het valt best mee, dit is goed voor de natuur, die heeft nog lang niet genoeg water gehad. Toen voelde ik een druppel water langs mijn hals mijn shirt binnenlopen. Het regenpak begon door te lekken....
Ik was al over de helft dus ik deed mijn uiterste best positief te blijven denken. Ik fietste net door een park en ik dacht aan de bomen en struiken in dat park die blij waren met al dat water.
Nog iets verder voelde ik ook een straaltje water mijn schoen binnenlopen. De positiviteit spoelde met het regenwater steeds verder weg.
In de verte voor mij fietste een andere dappere fietser. Dichterbij gekomen zag ik dat het een moeder was met een kindje voorop. Ik zag haar niet alleen, ik hoorde haar ook hardop zingen. Ik haalde haar in en ik moest lachen om haar gezang. Zij vertelde dat haar kindje graag in de regen zong, vandaar.
Natuurlijk moet je blijven zingen in de regen. Heerlijk zo'n positief mens 's ochtends vroeg in de regen. Mijn dag was weer goed. Dank je wel dappere moeder met kindje in de regen!

dag 46 Natuurslimme kinderen

Vandaag mocht ik met mijn neefje mee op excursie. Enkele weken geleden wandelde ik met hem buiten en keken we samen naar de bloemen in de berm. Hij vertelde dat hij mee zou gaan op een excursie in de natuur. Zijn moeder vertelde later dat er bij deze excursies één volwassene wordt meegevraagd. Om kort te zijn, ik was dus vandaag die volwassene.
Neefjelief was vanmorgen al helemaal hyper omdat zijn tante vandaag mee zou gaan. De excursies worden gegeven aan 'natuurslimme kinderen' . Dit zijn kinderen die zich erg thuisvoelen in de natuur. Ze houden er van om op onderzoek uit te gaan en speciale plekjes op te zoeken. Vaak zijn ze erg goed in het herkennen van verschillende dieren en planten.  www.natuurslim.nl
Ik heb een fantastische middag gehad. Met 4 jongens en 1 meisje hebben we allerlei kevertjes bekeken. Libelles gevangen, op onze vingers laten lopen en uiteraard weer vrijgelaten. In mierennesten gestapt, planten opgezocht, slakken verzameld. Stefan, onze gids wist vrijwel overal iets over te vertellen en anders zochten we het met de kinderen op. Zo vonden wij ook de plant die ik gisteren had gefotografeerd. Dit is de Amerikaanse berenklauw, die nog groter wordt dan de 'gewone' inheemse berenklauw. De stengel van de berenklauw heeft kleine haartjes, die jeuk en bultjes kunnen veroorzaken en soms zelfs brandblaren. Deze Amerikaanse berenklauw kan zeer groot worden en wordt vanwege zijn gemene eigenschappen vaak door gemeenten verwijderd.
Stefan probeer met deze excursies kinderen met dezelfde interesses bij elkaar te brengen, wat hem goed lukt. Ik vond het leuk om te zien hoe deze kinderen in de natuur zijn geïnteresseerd en hoe Stefan met veel geduld en respect met de kinderen omging.
Neefje bedankt voor deze uitnodiging. Ik heb vandaag van deze kinderen geleerd dat de stippen van het lieveheersbeestje helemaal niets te maken hebben met hun leeftijd! Je hebt gewoon het 2 stippige lieveheersbeestje en het 7 stippige lieveheersbeestje. Geweldig!

dag 45 Ontspannen

Gisterenochtend was ik vroeg op om zoonlief naar de bus te brengen die hem naar Pinkpop bracht. Vanmorgen was ik ook vroeg wakker, manlief haalde zoonlief om 4.00 uur bij de bus op. Ik ben een lichte slaper dus was ik toch wakker geworden. Natuurlijk vond ik het ook spannend. Zijn eerste bezoek aan een festival en dan ook nog helemaal in Landgraaf. Hij heeft een supertijd gehad daar en kwam helemaal enthousiast terug. Ik was heel blij dat hij weer heelhuids terug was, maar ook wel een beetje vermoeid vandaag.
Ondanks de vermoeidheid ben ik altijd in staat om even een rondje in de tuin te maken. Ik geniet van de kleurenpracht van de hortensia's, haal oude bloemetjes weg en begiet de planten in potten. Het gekke is dat ik daar weer helemaal van opknap. De vermoeidheid lijkt weg te vloeien in de aarde. En als ik dan rustig met een bakkie koffie in de tuin zit hoor ik de vogeltjes fluiten, kikkers kwaken in de sloot en zie ik dikke hommels in de bloemen duiken. Wat voel ik me dan gelukkig.

dag 44 Lipbloemen

Soms kom je hele grappige namen tegen voor planten en bloemen. Deze plant valt onder de lipbloemigen. En dit is géén brandnetel, maar de dovenetel. Ik heb goed moeten zoeken maar uiteindelijk vond ik dit exemplaar.
Speciaal voor mijn buurtjes die in hun tuin een brandnetel aantroffen. In tegenstelling tot de brandnetel, kun je de dovenetel gewoon aanraken. Het zogeheten mierenzuur dat je op de brandnetel aantreft en dat zorgt voor bultjes, jeuk en een branderig gevoel, vind je niet op deze plant. Het doof van dovenetel betekent hier: niet werkend. De plant heeft leuke specifieke bloemetjes, die gevuld zijn met nectar. Dat weten er meer, want deze insecten zijn al aardig de bloemetjes aan het leegzuigen/opeten.

dag 43 Bobbels

Vrouwen maken zich druk om allerlei bobbels. Bobbels op de bovenbenen, op billen. Bobbels die boven een broek uitkomen. Bobbels die ons lichaam volgens ons ontsieren.
Toch zetten we ons er overheen, na één dag in bikini op het strand zie je om je heen dat iedereen bobbels heeft. Nobody's perfect. En geniet je gewoon van de zon op je lijf en het zand op je huid.
Ik heb vandaag behangen in het nieuwe huis van vriendinlief. Zij heeft prachtige combinaties van behang gekocht om haar slaapkamer mee te verfraaien. We behangen al jaren samen dus dat gaat ons goed af. De eerste muur gaat prima, bij de tweede muur ontstaan bobbels. We spreken elkaar moed in, dit hebben we eerder gezien, trekt wel weer weg. Na de tweede muur, beginnen de twijfels toch wel toe te slaan. Dit zijn wel héél veel bobbels. Het trekt inderdaad iets weg, maar nog niet glad. Als grap roep ik of we wel het goede plaksel hebben, en daar zit m het probleem. Gelukkig kunnen we er om lachen. Weer een verhaal erbij. We halen herinneringen op aan onze ervaringen bij verhuizingen en klussen. Altijd leuk en we kunnen er nog steeds om lachen.
De volgende ochtend zijn er nog aardig wat bobbels overgebleven, vol goede moed halen we iets weg, voor de rest komt een kast en we behangen verder. Weer iets geleerd. Weer gelachen en positief gebleven.
Complimenten voor vriendinlief, over deze bobbels maakt ze zich niet druk!

dag 42 Luchtballon

Wil je echte stilte ervaren, vaar eens mee met een luchtballon. Regelmatig komen ze over ons huis langs, net als vanavond, en denk ik aan mijn eigen ervaring.
Vorig jaar zijn wij uitgenodigd om een tocht met een luchtballon mee te maken. Wij gingen mee in de grootste luchtballon van Europa, waar wel 32 mensen in mee konden varen.
Ik had er vantevoren slecht van geslapen. Ik vond het best wel spannend. We gingen met een hele groep en dat gaf de doorslag. Ik wist zeker dat ik er spijt van zou krijgen als ik niet mee zou gaan.
Dus heb ik mijn angsten 'overboord' gezet en ben in de mand gestapt. De piloot van de ballon legde eerst uitvoerig alles uit. Daarna ging de vlam aan en stegen we heel rustig op. Dat gaat zo rustig dat je niet eens merkt dat je omhoog gaat. Boven in de lucht is de stilte overweldigend. Je vaart mee op de wind, dus je voelt ook geen wind. Een magnifieke ervaring die ik zeker niet had willen missen.
Het landen was nog even spannend. Vooral door de instructies van de piloot, over wat te doen als het misgaat...  Natuurlijk kwamen we rustig neer, keurig in een leeg weiland.

dag 41 Altijd blij

Het maakt niet uit hoe je er uit ziet. Wat je de vorige dag hebt gedaan of gezegd. Hoe je ruikt of kijkt. Elke ochtend als ik beneden kom is ze blij. Wie? Onze hond.
Ode aan de hond. Al 11 jaar lang geeft ze ons veel plezier en blijheid. In ruil voor een bak brokken, een wandeling en een aai.
Toen zoonlief nog klein was paste ze op hem tijdens de vakantie. Als hij naar bed ging, dan wilde zij ook in de tent. En als we iets gingen drinken bij een andere tent, dan paste zij op. Je waagde het niet om die tent binnen te gaan.
Als ons gezin 's avonds nog niet compleet is, dan is zij onrustig. Is iedereen binnen, dan kan zij ook rustig gaan slapen.
Wordt er bij ons gestoeid, dan 'pakt' ze de volwassenen, ze beschermt de kinderen.
Ze wordt nu wat ouder en dat merk je wel. Ze slaapt wat meer, is wat strammer in haar gewrichten en heeft geen zin meer in al te veel drukte. (bijvoorbeeld drukke jonge honden). Ze moppert dan wat, maar honden snappen dat heel goed en lopen door.
Ik hoop dat ze nog heel lang bij ons kan blijven.

dag 40 Klein gebaar, groot verschil

Geef je ook wel eens spontaan iets cadeau aan iemand? Soms gaat het om iets kleins, iets wat je zelf krijgt maar besluit om weg te geven. Iets wat je niet meer nodig hebt, maar waar iemand anders heel erg blij mee is.Soms is het en beetje tijd wat je vrij maakt om een potje scrabbel te spelen met je oma en haar buurvrouw.
Of je hebt een bijeenkomst waar na afloop allemaal boeketjes van bloemen overblijven. Je besluit om die willekeurig op het station uit te delen en bent verrast over de reactie van de mensen. Je maakt de wereld een beetje leuker en dat geeft niet alleen die ander, maar ook jezelf een heel goed gevoel!

dag 39 Inspiratie

Soms ontmoet ik mensen die een diepe indruk bij me achterlaten. Ik realiseer me dat ik er ook steeds meer voor opensta, dus wellicht is het geen toeval dat ik die mensen de laatste jaren steeds meer ontmoet (wie de Celestijnse belofte heeft gelezen herkent dit ongetwijfeld).
Vandaag had ik een bijzonder inspirerende dag met een groepje mensen met wie ik vorig jaar een korte opleiding heb gevolgd. Het is altijd fijn elkaar weer te zien en bij te praten, maar vaak komen we na korte tijd tot diepzinnige gesprekken. We spraken over het leven en dat het fijn is om gezond te blijven. Maar dat je daar niet altijd zelf iets aan kunt doen, soms heb je gewoon goede genen.
Eén van de gesprekspartners gaf aan dat hij een heel mooi leven heeft, maar ook heeft gehad. Dus als het nu zou ophouden dan kon hij terugkijken op een prachtig leven. Uiteraard wil ook hij nog lang van dit mooie leven genieten.
Zo kwam het gesprek op angsten. Gebeurtenissen waarvoor je bang bent dat ze gaan gebeuren. Zijn motto was: "neem geen voorschot op je ellende". Een prachtige mantra, want wat heb je eraan om verdrietig, angstig te worden van gebeurtenissen die zouden kunnen gebeuren.....
Geef het leven kleur, geniet van je dag, dat heb je zelf wel in de hand!

dag 38 Eten en gegeten worden...

Onze appelboom heeft dit jaar voor het eerst bloesem gehad. Dus kunnen we straks onze eigen appels oogsten. Vorige week zag ik dat rupsen zich te goed deden aan de jonge blaadjes. In de opgekrulde blaadjes zaten hele rupsen nesten. Ik heb zoveel mogelijk nesten met blad en al verwijderd.
Net zag ik dat de luizen bezit hebben genomen van de verse blaadjes. Gelukkig krijg ik hulp van diverse lieveheersbeestjes, die de luizen weer opeten.
In de krant van vandaag stond een heel artikel over de inzet van natuurlijke bestrijdingsmiddelen in de tuinbouw. Ik hoef daar niets voor te doen, bij mij komen de lieveheersbeestjes gelukkig uit eigen beweging.

dag 37 Kraaienbezoek

 

Mijn buren zorgen goed voor de vogels. De tuin staat vol met vogelhuisjes en voederplekken. De vetblokken zijn de laatste tijd wel erg snel op. Vandaag zag ik de oorzaak. De kraai zat te schrokken van het vetblok, grote stukken werden er vanaf getrokken. De stang waar het blok aan hangt buigt een stukje door onder het gewicht van de kraai.
Het is een kunst (en een kwestie van geduld) om ze te fotograferen. Zodra ze iets horen vliegen ze weg. Vanaf de nok van het dak houden ze de omgeving in de gaten, om snel weer terug te kunnen keren naar hun voedsel als de 'kust weer veilig is'.

dag 36 Opgefrist

Vanmorgen regen. Er viel ongeveer 4 mm. En dan vanmiddag weer zon. Buiten in de tuin ruikt het heerlijk fris. Het gras lijkt groener en in de knoppen van de bloemen zijn nog kleine waterdruppels te zien, die glinsteren in de zon. Dit vind ik de mooiste dagen. 's Ochtends alle tijd om rustig op te starten, lekker te rommelen in je huis terwijl de natuur de plantjes water geeft. Tegen de tijd dat je klaar bent om naar buiten te gaan schijnt de zon, fantastisch. En dan ook nog op zondag, wat een heerlijke dag!

dag 35 Nestelen

Lekker warm in de schoorsteenpijp zit een meeuw op haar nest. Als ze onraad vermoed krijst ze de hele wijk bij elkaar, niemand komt in de buurt van haar nest. Het is gelukkig het pijpje met de afvoer van warme lucht, dus voor de bewoner van dit huis is het niet echt een probleem. Deze meeuw is erg aan haar plek gehecht, vorig jaar zat ze hier ook al.

dag 34 Voeten

Vandaag sta ik stil bij mijn voeten. Mijn voeten hebben vandaag niet veel rust gehad.
Dochterlief heeft dit jaar alle tentamens gehaald van haar eerste studiejaar. Daar is ze heel erg blij mee en daar ben ik heel erg trots op!
Dus zijn we vandaag gaan shoppen. Nieuwe schoenen kopen. Doel: pumps met een hoge hak waar je goed op kunt lopen. Als we deze pumps vanmorgen al hadden gevonden dan hadden we die test vandaag meteen kunnen doen. Nèt voor sluitingstijd vond ze dan gelukkig haar pumps.
Is dat een stiltemoment? Ja, misschien herkennen jullie dit ook, vrouwen en schoenen, je kunt er zo blij van worden!
Morgen gaan mijn voeten een fijn voetenbadje krijgen, goed gescrubd worden en daarna ingesmeerd worden met een lekkere crème. En dan kunnen we er weer tegen, want ja die hakken moeten natuurlijk wel aan!

dag 33 Paardebloem

Soms zijn de meest eenvoudige bloemen om ons heen, gewoon prachtig. Velden met gele paardenbloemen wordt door menigeen aan voorbijgegaan.
Het zijn tenslotte 'maar' paardenbloemen.  Als je er bij stil gaat staan en je ziet hoe de zon op het veld schijnt, waardoor de gele kleur nog intenser wordt en het groene gras nog groener, zie je de schoonheid. En als de gele bloem is uitgebloeid blijft er géén stipje geel over. Het wordt een prachtig wit pluizenbolletje met allemaal zaadjes zodat de plant kan voortbestaan. Wie heeft er niet als kind dit pluizenbolletje geplukt en weggeblazen?

dag 32 Natuurlijk

Deze foto maakte ik vorig jaar. Ik wilde van natuurlijke materialen een vogelvoederhuisje maken. Aan de overzijde van de weg had de gemeente de wilgen gesnoeid. Van sommige bomen kwamen dikke takken af. Ik heb gevraagd of ik de takken mocht gebruiken en dat was goed.
Van één dikke tak maakte ik de paal voor het huisje en van de andere takken het dak. Dat ging één winter goed. Toen werd het voorjaar en begon de paal 'te groeien'. Uiteindelijk moest ik het voederplankje en het dak verwijderen om de boom de ruimte te geven. Intussen is het een echte wilg geworden met stevige takken. Ik kan nu aan de takken het vogelvoer hangen en de hele winter hebben vele koolmeesjes, roodborstjes, eksters, kauwen en pimpelmeesjes de boom bezocht. Het is dus nu een vogelvoerboom geworden.

dag 31 Glimlachen

Mijn blog is nu 31 dagen oud. Het brengt me veel goeds. Ik krijg warme, lieve complimenten, leuke reacties en ik maak kennelijk wat los in mijn lezers. Dank jullie wel!
Het lukt me nog elke dag om een nieuw onderwerp aan te boren. Ik word nog elke dag in mijn omgeving verrast.
Soms is het mogelijk om met een glimlach je dag te veranderen. Probeer maar eens naar een vreemde te glimlachen. Je zult zien dat mensen gaan terug glimlachen.
Vandaag fietste ik uit mijn werk naar huis. Er kwam mij een vrouw tegemoet die daar met haar hond aan het wandelen was. De vrouw liep met een grote glimlach op haar gezicht en ze keek me aan met haar mooie lach. Het is onmogelijk om dan niet terug te glimlachen. Dus prompt zat ik met een grote glimlach op de fiets. Er kwam mij een man voorbij fietsen die vrolijk naar mij terug glimlachte. En ik fietste door met die glimlach....

dag 30 Gered...

In het eerst verlaten nest aan ons terras vond ik een eenzaam meerkoetje. Al piepend zat hij daar zielig alleen. Ik kon hem gewoon oppakken en eigenlijk bleef hij wel rustig in mijn handen zitten. Ik heb nog gewacht en in de omgeving gekeken, Maar vader en moeder meerkoet waren nergens te bekennen.
Ondertussen hadden dochter en zoonlief al een mandje met doeken klaarstaan om dit meerkoetenjong in te leggen om te vervoeren.Vlakbij is een vogelopvang waar dit meerkoetenjong meer dan welkom is.
We hebben hem daar met een goed gevoel afgeleverd. Dit jong gaat het zeker redden.
Enkele uren daarna zag ik vader en moeder meerkoet in de buurt van het nest. Samen met nog 2 jonge meerkoeten. Van de 8 die er waren geboren waren en nu nog 3 over. Eén in de vogelopvang en 2 bij papa en mama meerkoet. Natuurlijk voelde ik me knap lullig. Als ik nog iets langer had gewacht dan was dit jong weer herenigd met zijn ouders....
Maar ach, inmiddels hebben vader en moeder meerkoet helemaal geen jongen meer. Opgegeten door reigers, snoeken of anderen Dit jong groeit in ieder geval op en wordt als hij groot is weer vrijgelaten in zijn oude omgeving.

dag 29 Uitvliegen

De laatste paar dagen is het een grote drukte rondom ons huis. Overal vliegen jonge vogels uit. Ik zie jonge eksters, pimpelmeesjes, koolmeesjes, musjes en zelfs jonge aalscholvers. Ouders vliegen onrustig heen en weer, terwijl de jonge vogels op hun dooie gemak op een hek zitten en verwonderd om zich heen lijken te kijken. Niet bewust van alle gevaren die om de hoek loeren.
Toen de wijk nog heel nieuw was, zag je bijna geen vogels. Het tweede jaar was dat niet veel beter, wel waren er veel muggen en spinnen. Nu zien we minder muggen en spinnen, maar zien we veel vogels. De natuur is het evenwicht aan het herstellen. Het enige wat wij als mensen moeten doen is bomen en struiken planten. De rest gaat vanzelf.
En terwijl de jonge foto's hun omgeving verkennen, blijven de ouders onophoudelijk aanvliegen met allerlei lekkere hapjes (zoals op de foto hierboven)

dag 28 Regen

Eindelijk, regen. Helaas had ik de was nog buiten hangen, maar het maakt niet uit. De natuur snakte naar een flinke bui en bij ons heeft het de hele middag geregend. Alles ziet er weer fris en groen uit, het ruikt lekker en je 'hoort' de plantjes juichen. Het ziet er dan wel somber uit buiten met die grijze luchten, maar binnen zit ik lekker droog. Eindelijk tijd maken om rustig een blad te lezen met een lekkere kop thee.

Gisteren maakte ik me nog zorgen om de zwanen. Op internet las ik dat het broeden bij zwanen 38! dagen duurt. Het klopt dus dat we zo lang moeten wachten. Maar ik ben heel erg blij, want vandaag zat ze weer op haar nest. Beide keren dat ik langs het nest reed zag ik dat ze er nog op zat, ook haar mannetjes was weer in de buurt. Misschien komt het toch nog goed! (overigens toen ze gisteren niet op het nest zat was ze nog wel 'waaks' zoals je kunt zien op de foto)

dag 27 Het raadsel van de zwaan

In  mijn eerste blog artikel schreef ik over de zwaan op haar nest. Sindsdien hou ik de zwanen nauwlettend in de gaten. Als ik met de auto langs rij, rek ik mijn nek uit tot zwanenhals om in het nest te kunnen kijken. Al die weken zat de zwaan trouw op haar nest.
Tot gisteren. Toen ik langs reed dacht ik dat de zwanen waren uitgekomen. Ik zag haar niet op het nest zitten en ik kon ook niet zien of er nog eieren in lagen. Dus hoopte ik dat ze ergens aan het zwemmen was met haar kroost.
Vandaag ben ik uiteraard op onderzoek gegaan. Ik trof één van de zwanen bij het nest aan. In het nest zag ik nog 3 hele eieren liggen. Van één ei lagen alleen nog schaaldelen. De zwaan zwom wat bevreemd rond het nest maar was niet van plan op haar eieren te gaan zitten. De andere zwaan was in geen velden of wegen te zien.
Wat zou er zijn gebeurd? Is één van de zwanen misschien iets overkomen? Zwanen zijn zeer monogaam en blijven levenslang bij elkaar. Aan de andere kant blijft deze zwaan nog wel veel in de buurt van het nest.Toch heb ik niet het idee dat de zwaneneieren nog gaan uitkomen. Ik blijf het volgen.

dag 26 Gezichtsbedrog

Vroeger dacht men dat aan het einde van de horizon de wereld ophield te bestaan. Wat je niet kunt zien, is er ook niet.... Soms zien je ogen iets, wat je hersenen niet kunnen bevatten. Soms is het ook makkelijker om iets niet te zien. Of koppel je iets wat je ziet aan een ervaring die je hebt gehad. En kun je niet met een vrije blik naar het onderwerp kijken.
Op deze foto lijkt het net of de wereld in brand staat, het is een prachtige ondergaande zon die de wolken kleurt..

Ik vond in een oud schriftje een gedichtje wat ik jaren geleden heb geschreven:

liefde is onsterfelijk
de dood is slechts een einder
en een einder is de grens van ons gezichtsveld

 

dag 25 Cirrus of windveren

Cirrus, windveren of vederwolken zijn type wolken die volledig bestaan uit ijskristallen.
Als kind was ik al gefascineerd door wolken. Ik kan me herinneren dat ik vanuit mijn slaapkamer naar de lucht kon kijken. Ik zag een wolk veranderen in een draak of een konijn, ik fantaseerde er vrolijk op los.
Vanmiddag lag ik in mijn hangmat naar de lucht te kijken. Prachtige wolken kwamen voorbij. De lucht leek wel een golvende zee. Ik voelde me even weer dat kleine meisje van vroeger.

Ik ben niet de enige die gefascineerd is door wolken. Vroeger voorspelde men aan de vorm van de wolk het weer. Hieronder een stukje tekst uit Wikipedia:

In cirruswolken is vaak een gekleurde ring rond de zon te zien, een zogenaamde halo, die soms lijkt op een "regenboog". In tegenstelling tot de regenboog ontstaat dit kleurrijke verschijnsel niet door breking en weerkaatsing van het zonlicht in regendruppels maar in ijskristalletjes. Het langzaam verdwijnen van zon of maan of de gekleurde kring is vaak een voorbode van slechter weer, vooral als ze uit het westen komen en snel dichter worden. Eeuwen geleden is dat al verwoord in weerspreuken. Zoals:

• een waterige zon of bleke maan kondigt meestal regen aan
• kruipt de zon in haar nest dan regent 't de volgende dag op zijn best
• kring om de zon waterton.

Die spreuken vertellen meestal de waarheid: in ongeveer 80% van de gevallen regent het binnen 24 uur na het zien van een ring om de zon. In het voorjaar en als de cirrus uit het oosten komt opzetten gaat de regel vaak niet op en wordt het beter weer.

dag 24 Tijd

Wat is de tijd toch een bijzonder begrip. Je kunt geen tijd hebben, tijd over, tijdelijk niet aanwezig zijn.
Als je haast hebt dan duurt de tijd heel erg kort en zit je te wachten dan lijkt de tijd wel vooruit te kruipen.
Je kunt je de geboorte van je kinderen nog heel goed herinneren en voor je het weet rijden ze in je auto weg, waar is de tijd gebleven? Weken lijken sneller te gaan, 24 uur in een dag zijn eigenlijk te kort.
Ik vind het zo leuk dat je het woordje 'tijd' in zoveel verschillende vormen kunt gebruiken.

Ik heb dus gisteren een dag gemist. Gisterenavond plofte ik om kwart over 10 neer op de bank en heb ik er niet meer aan gedacht. Ik kwam dus tijd te kort....
Wat nou weer positief is dat ik nooit op dit stukje was gekomen als ik wèl tijd had gehad. De cirkel is dus weer rond.

dag 23 Storm

Het waait nu al 2 dagen hard. Soms heel erg hard. De hoge bomen verderop in de straat gaan vervaarlijk heen en weer. Jonge plantjes in de tuin raken verwaaid. Bloemen raken vervroegd hun bloemblaadjes kwijt. Ik ben niet zo gek op harde wind. Deuren waaien hard dicht, of nog erger, open. Spullen waaien om.
Ik ben er zelfs een beetje bang van, overgehouden aan een ervaring tijdens het kamperen met een mini tornado.
Hoe kan ik nu positief blijven bij deze harde wind? Iets meer mijn best doen dus.
Deze stormmeeuw lijkt wel gek te zijn op de wind. Hij laat zich lekker dragen op de wind.
Als ik er over nadenk, ja, als je op de fiets eerst wind tegen hebt, geniet je daarna fijn van de wind in je rug waardoor je trappers steeds harder gaan. De wind waait de lucht lekker schoon en de was droogt ook snel. En nadat de wind is gaan liggen, kun je ook zo heerlijk genieten van de stilte....

dag 22 Harmonie

Als je bij dit punt even gaat zitten kom je vanzelf in balans. In harmonie met jezelf. Daar is geen yoga of retraite voor nodig.
Gelukkig heb ik steeds meer momenten waar ik aan terug kan denken als de balans of harmonie even verstoord wordt. Wat zou het mooi zijn als iedereen die harmonie in zichzelf zou vinden en we daardoor allemaal met elkaar in harmonie kunnen leven.
Een utopie, ik weet het. Net als dat je denkt dat als je later kinderen hebt dat het leuk is als ze met zijn tweeën zijn. Dan kunnen ze zo leuk samen spelen en elkaar helpen. Dat pakt vaak heel anders uit.
Ik was ontroerd toen ik zag dat dochterlief en zoonlief elkaar gisteren aan het helpen waren met hun huiswerk. Het geeft me een warm gevoel van binnen.

dag 20 Kletsmeeuwen

Op de overtocht terug naar Harlingen worden we begeleid door verschillende meeuwen. Ze vliegen mee naast de boot in de hoop dat iemand ze een stukje brood toewerpt. Deze meeuwen (officieel de kokmeeuw) noem ik maar de kletsmeeuwen. Gezellig zitten ze naast elkaar bij te kletsen.
We gaan vandaag terug naar huis. Dus afscheid nemen van onze groep. Ik kijk terug op een leuke week. Soms zwaar, maar door de steun uit de groep hebben we het allemaal gered. Het lijkt of we elkaar al heel lang kennen. Elkaar op de meest kwetsbare momenten zien schept een band.
Ik denk terug aan het moment dat ik me echt niet goed voelde. Ik was alleen op mijn kamer en moest mijn uiterste best doen om niet flauw te vallen. Ik wilde iemand bellen, maar wie? Ik vertel dat later tijdens ons 'sapdiner'. Pearl geeft mij onmiddellijk haar telefoonnummer en zegt dat ik haar altijd kan bellen. Hoe komt ze dan binnen als de deur dicht is? Geen probleem, als ik haar bel, dan komt zij naar binnen, daar kan ik op vertrouwen. Haar stellige houding gaf mij dat vertrouwen, maar ook een heel warm gevoel.
Er voor elkaar zijn op momenten dat het nodig was, dat heb ik vaker gezien deze week. Even een arm om iemand heen slaan, een knuffel, of gewoon een kopje thee inschenken. Dat maakte onze groep speciaal.

dag 19 Kievit

Het is vandaag de vierde dag, het gaat goed! Sauna, massages, wandelen, fietsen en de frisse buitenlucht helpen me er door heen. Zonder moeite fietsen we naar Midsland en weer terug, toch bijna 11 kilometer!
Onderweg in een weiland zien we heel veel kieviten, ze zijn helemaal niet bang en blijven gewoon lekker zitten als we langsfietsen. Vorige week heb ik nog een hele tijd in een weiland vlakbij huis gezeten om een kievit te fotograferen. En nu lijkt het alsof ze gewoon poseren voor me. Geweldig.

dag 18 Witjas? Bontjas?

Het is vandaag de derde sapvastendag. Het valt vandaag niet mee. Ik sta op en voel me beroerd, misselijk, draaierig en moet mijn best doen om niet flauw te vallen. Ik ben hier gelukkig niet alleen.
We zijn hier met 8 fantastische vrouwen elk met het doel voor ogen om deze week vol te houden. Ook door de begeleiding worden we goed ondersteund. Mijn bloeddruk blijkt te laag, dus krijg ik een lepeltje honing en een glaasje bouillon extra, binnen een uur voel ik me beter.
Daar ben ik erg blij om want vandaag gaan we met een boot het wad op, naar de zeehonden. Al snel zien we de eerste koppies boven water verschijnen. Ze zijn erg nieuwsgierig en komen naar de boot toezwemmen.
Op een zandplaat liggen een heleboel zeehonden lekker uit te rusten. Een paar jonge zeehondjes liggen zo lief, met hun buikjes omhoog. Daar wil je toch geen jas van dragen...

dag 17 Vreemde vogels

Ik word 's ochtends wakker in een vreemde omgeving. Het is ontzettend stil, je hoort alleen het gekwetter van allerlei verschillende vogels. Ik kijk vanuit mijn appartement uit op een bos. Ik hoor de vogels wel, maar ik zie ze niet.
Het is vandaag de tweede dag op Terschelling, de tweede sapvastendag. Het gaat tot nu toe goed. Ik moest me goed voorbereiden en ben vorige week al begonnen met afbouwen. Dat werpt zijn vruchten af.
Ik zit nog in de 'haast modus' dat moet er deze week toch ècht uit. Tenslotte kom ik hier ook om te ontspannen.
Tijdens de groepswandeling zie ik eindelijk de vogels die ik aldoor hoor. Je ziet rondom het hotel vooral veel kwikstaarten en vinken.
Maar deze bijzondere kwikstaart had ik niet eerder gezien... Als je goed kijkt zie je dat hij maar één poot heeft. Hij hupt daarmee vrolijk door het leven en bleef aldoor bij ons in de buurt. Net alsof hij wilde zeggen, ik red het met één poot, jullie redden het wel met sappen!

dag 21 Thuis

Na 5 dagen ben ik weer thuis. Eerst knuffelen en rustig zitten en verhalen aanhoren. En natuurlijk pas aanschafte kano bekijken.
Na een half uur ga ik weer lopen draven en rennen. Ondanks alle ontspanning val ik al snel weer terug in oude patronen. Als ik er over nadenk lijk ik net een meerkoet, haar nest is nooit af. En als ze een tijdje van haar nest is geweest is ze eerst een tijd bezig om alle grassprietjes, stokjes en andere bouwmaterialen goed te leggen voor ze tot rust kan komen.
Het ontroert me dat zoonlief en dochterlief hun best doen om me zo min mogelijk in de weg te lopen. Ze kennen me en het gaat wel weer over.
Ik ga maar even naar buiten om te ´aarden´, de tuin ligt er prachtig bij alles is groen en fris. Natuurlijk gaat alles gewoon door als ik er even niet ben.....
En dan zie ik dat de papaver is uitgekomen, wat ben ik blij! Ik had namelijk 2 jaar terug zaden van verschillende knoppen door elkaar gemengd. Ik wist niet meer of ik deze mooie kleur ook had geplant.
Fijn om weer thuis te zijn.

dag 11 blikvanger

Vanaf de weg wordt mijn blik al een paar dagen getrokken naar deze trotse bloem aan de slootkant. Verderop is nog een groepje van 5 van deze bloemen te zien. De bloem heeft prachtige lila sterretjes met een groen hart en de stampers die als een soort krans om de bloem stralen.

In de onlangs aangeschafte waaier van wilde bloemen, komt deze bloem niet voor. Ik dacht eerst dat het de grote kaardenbol was, maar die heeft een soort van stekels aan de stengel en is meer ei vormig.

Ik ben benieuwd of iemand van mijn volgers de bloem van naam kent, laat het me weten!


Zoals ik al eerder aangaf probeer ik positief in het leven te staan, uit elk moment een positieve herinnering te halen. Dat valt soms niet mee:

Ik fiets naar mijn werk, ik fiets altijd vrij snel en maak er een sport van om mensen voor me in te halen èn de hele route niet af te hoeven stappen. Ik geef wel altijd richting aan, ik vind dat zelf ook prettig als andere fietsers dat doen. Regelmatig kom ik een ligfietser tegen, vaak luid toeterend opdat anderen aan de kant gaan. Ik zag deze ligfietser al in de verte aankomen. Omdat hij van rechts kwam en ik hem de ruimte wilde geven, stopte ik (en moest dus afstappen). Op de kruising ging de man echter niet rechtdoor, maar sloeg hij rechtsaf, zonder dat hij richting aan had gegeven. Ik was best geïrriteerd en wilde dat graag aan deze man duidelijk maken. Ik ging sneller fietsen met de bedoeling om hem in te halen. Ik zag de man elke keer een straatlengte voor me, maar inhalen lukte niet. Ik moest er even over nadenken welke positieve gedachte ik hieruit kon opmaken. Ik was te laat van huis weggegaan, maar doordat ik nu zo hard had gefietst was ik toch nog ruim op tijd op mijn werk. Dankzij de ligfietser!

dag 12 afscheid en weerzien

Gisteren hebben we afscheid genomen van Rakker, de teckel van opa. Als zijn baasje op vakantie is, viert Rakker vakantie bij ons, deze keer 6 weken. We hebben het weer erg gezellig met hem gehad, het is een kleine dappere hond die zelfs voor de zwanen niet opzij gaat. 's Nachts in het donker vindt hij minder leuk, hij blijft dan dicht bij je, elk geluidje vindt hij spannend.

Het was prachtig om te zien hoe hij kronkelde van plezier toen opa hem kwam ophalen. Zijn kleine staartje draaide er zowat vanaf. Ik weet niet wie blijer was, opa of Rakker. Natuurlijk was ik ook blij dat mijn vader weer veilig terug was van zijn reis en heb ik hem ook even lekker geknuffeld.



Vanmiddag zag ik mijn kleine buurmeisje van 2,5 aan komen rennen. Haar vader kwam thuis uit zijn werk en ze sprong in zijn armen en knuffelde hem alsof ze elkaar weken niet hadden gezien. Zo lief!

dag 16 Retraite

Vandaag ga ik in retraite, wat een mooi woord is dat! Ik heb eergisteren voor de tweede keer Eat Pray and Love gezien en de hoofdrolspeelster gaat o.a. in Rome de Italiaanse woorden 'proeven'. Het woord retraite is ook zo'n woord dat mij doet denken aan ratatouille of een andere heerlijk groenten gerecht met aubergines en kaas....
Voor mij niet deze week, ik ga op Terschelling sapvasten. Elke dag 5 sapjes die met liefde worden bereid door de eigenaresse van mijn verblijf. Daarnaast zijn er sauna, massages, meditatie, yoga, wandelen, zwemmen en rusten. Heerlijk! Ik ga met me, myself and I. (komt dat niet uit een film?) Daar heb ik bewust voor gekozen, dan ga ik me niet aanpassen en alleen maar met mezelf bezig zijn. (natuurlijk heb ik veel boeken en mijn fototoestel mee!)
In deze week ben je wel met een groep, je 'eet' gezamelijk, maar verder kun je je eigen gang gaan.
Ik hoop vol energie en met een schoon lijf weer terug te komen.

Het kan zijn dat ik geen internet heb om mijn berichten te plaatsen. Dan ga ik ze gewoon schrijven en plaats ik ze vrijdag als ik weer terug ben. Ik hoop veel mooie stiltemomenten te vinden op Terschelling, maar dat gaat zeker lukken.

dag 15 doorkijkje

Vanmorgen was ik al vroeg op pad. Een beter moment voor stilte kun je niet kiezen: op zondagochtend om kwart over 8 gaan wandelen. Je hoort alleen de vogels, zelfs in de verte rijdt nog geen auto. Heerlijk.
Sinds ik dit blog schrijf en foto's maak kijk ik anders naar mijn omgeving. Door met een andere, nieuwsgierige, blik naar mijn vertrouwde omgeving te kijken zie ik steeds weer mooie nieuwe dingen. Bloemen, andere vogels, zoals de kievit in het weiland.
Zo ook dit doorkijkje. Ik zat op mijn hurken te wachten tot de kievit dichterbij kwam (wat hij niet deed helaas). Ik keek opzij en zag hoe mooi dit stukje natuur is. De wolken worden weerspiegeld in het water, net als het riet en de andere waterplanten. Om stil van te worden.

dag 14 Paren

Paren, wat is dat een raar woord. Je hebt een paar schoenen, je zegt tegen de groenteboer "doe maar een paar meer..." en je hebt paren... Ik kan me voorstellen dat Nederlands leren voor een buitenlander niet meevalt!
Vanmorgen vroeg zag ik dus deze ganzen. Of eigenlijk is het het geen gans, maar een 'naaste verwant' van de grote bergeend. En wordt de nijlgans genoemd. Vroeger kwamen ze veel minder voor in Europa maar hun populatie stijgt sterk en dat begrijpen jullie als je naar de foto kijkt.
Ik heb ze even geobserveerd. Eerst waren ze zich uitgebreid aan het poetsen en daarbij strekte één van de ganzen zich prachtig uit. Daar wilde ik een foto van maken, dus heb ik gewacht tot ze dat nog een keer deed. Maar er werd wel nog meer gepoetst, toen wat geknuffeld en opeens stapte de mannetjes gans met zijn grote flap-poten op de rug van het vrouwtje. Na twee tellen heen en weer schuifelen stapte hij er weer vanaf, mevrouw schudde nog wat, er werd nog even geknuffeld en daarna stapten ze weer verder rond in het weiland. Dus misschien binnenkort beschuit met muisjes bij de nijlganzen?

dag 13 beschuit met muisjes

Voor mijn gevoel zat deze meerkoet al weken op haar nest. Ik weet niet hoe lang het duurt dat de eieren van een meerkoet zijn uitgebroed, maar ik had de hoop al opgegeven. Vanmiddag zag ik vanuit mijn slaapkamerraam een piepklein meerkoetje in de sloot zwemmen. Natuurlijk heb ik snel mijn fototoestel gepakt en een aantal foto's gemaakt. Eerst zwommen er slechts twee in de sloot en was papa meerkoet druk bezig zijn jongen te voeren. Mama meerkoet zat breed op het nest, dus ik had het vermoeden dat er nog meer jongen waren.
Na een tijdje ging zij ook het water in en zag ik nog vier kleine rode koppies zitten. Er liggen nog twee eieren in het nest, dus wie weet komen er nog meer uit. Ik hoop dat papa en mama meerkoet ze goed kunnen beschermen tegen de reigers, de snoeken en de kraaien. Want die vinden piepkleine meerkoetjes meer dan lekker!

dag 10 Spanning

Spanning, voor een examen, een presentatie, het weerzien met geliefden, wie kent het niet. Wat een opluchting als je dan het examenlokaal verlaat, de presentatie geslaagd is of je geliefden weer veilig zijn aangekomen...
Belangrijk is dat je daarnaast de tijd neemt om te ontspannen, soms is dat moeilijk, soms is het ook fijn om de spanning nog even vol te houden om daarna te genieten van de ontspanning. Dat moment is voor iedereen anders.
Ik vind mijn ontspanning veel in de natuur, even 'aarden' met mijn handen in de aarde, water geven of takken opbinden die te zwaar worden van de knoppen die zij moeten dragen.
In deze foto zie ik de spanning in de knop die op uitbarsten staat. Mijn spanning omdat ik weet hoe prachtig de bloem is die hierachter verscholen ligt. Je zou het niet verwachten als je naar de plant nu kijkt. Maar niets is wat het lijkt, toch?

Dag 9 Genieten

Gisteren kreeg ik een boekje cadeau over vogels, prompt kreeg ik een Putter echtpaar op bezoek! Helaas waren de vogels alweer snel gevlogen, maar even later zaten ze in de wilg aan de waterkant en kon ik deze foto maken. Ik hoop dat ze nog vaak op bezoek komen.
Vanavond ben ik er even rustig voor gaan zitten, want ik hoor ze wel aldoor kwetteren. Ze lieten zich helaas niet zien.
Terwijl ik lekker voor het huis zat, in de avondzon, met op de achtergrond alleen het geluid van vogeltjes, kon ik me op dat moment geen groter geluk voorstellen. Genieten met een grote G.
Meteen dacht ik aan onze vroegere buurvrouw Joke. Vandaag las ik in de krant dat ze is overleden. Enkele jaren geleden kreeg ze de ziekte Alzheimer. De ziekte was nog in een beginfase en Hans en Joke besloten ook te verhuizen naar de Twuyverhoek. Helaas heeft Joke er maar kort van mogen genieten.

Genieten konden Hans en Joke goed samen. Mooie ritten maken op de motor, of zelfs op vakantie met de motor. Fietstochten maken of samen naar het Oerolfestival. Het was voor ons een bevestiging. Geniet nu van de mooie momenten.